GİDENLERİN ARDINDAN.1
GİDENLERİN ARDINDAN
Karaca’lı dostlar toplanın hele
Köyümden köylümden yazayım hele
Tanımayana sözüm dikkatle dinle
Tanıyanlar kenarda dinlesin hele
Abdurahman Hoca muska yazardı
İnanmayanlara bir de kızardı
Eski yazıyınan beyit yazardı
O da yaşıyordu bizim ellerde
Tülek pijamayla damda gezerdi
Bir eli de tumanında gezerdi
Dağzam tütün vermeyinen bezerdi
O da yaşıyordu bizim ellerde
Pambık Ali pek te pampık değildi
Ne zaman bilemem beli eğildi
Yine de cemaat onu severdi
O da yaşıyordu bizim ellerde
Maleyin Ali’si Çem’den göçerdi
Soyhasını boğumunan ölçerdi
Gıydış ona o Gıydışa çekerdi
Onlar da yaşadı bizim ellerde
Döndü ana hepimizin anası
Bostana girmişti böyük danası
Kara Cafar söğdü kızı anası
Onlar da yaşadı bizim ellerde
Huppu yusuf Nasrettin hocamız
Hep severdik genç ihtiyar kocamız
Unutulmaz artık huppu babamız
O da yaşıyordu bizim ellerde
Davar güder ilk akşamdan yatardı
Kurtlar gelir koyunları kapardı
Madoğ kiğrem bire onbeş katardı
O da yaşıyordu bizim ellerde
Baboğ Dede demiş ula gel Gazi
Ağratları değişek onlar da razı
Kabak emmim zaten dünden ırazı
O da yaşıyordu bizim ellerde
Paşik bibim iradiyon dinlerdi
Türkiye’yle Yunan harpler ederdi
Kendi Türk’ mü yoksa Yunan bilmezdi
O da yaşıyordu bizim ellerde
Ümmü’nün kızı da sanki bir ağa
Gıymet vermez idi peynire yağa
En güzel muhabbet bir demli çaya
O da yaşıyordu bizim ellerde
Hışoğ emmi köy deresi beklerdi
Ağzıyla bum yapıp ateş ederdi
Değneğini saz yapar deyiş söylerdi
O da yaşıyordu bizim ellerde
Alirıza ata binip gezerdi
olan bitenleri hemen sezerdi
Holley’in dilinden her gün bezerdi
Onlar da yaşadı bizim ellerde
Panoğ Ali hiçte bilet almazdı
Amortiler başkasına vurmazdı
Maleyi’in Hüseyin’e yakın durmazdı
O da yaşıyordu bizim ellerde
Heğlet remorklara Vayıs diyordu
Vayıs’ın altında yattım diyordu
Her gün birisinden dayak yiyordu
O da yaşıyordu bizim ellerde
Kel Halil emmim tedbir alırdı
Tüm emanetleri kiğrem saklardı
Sibop kapağı da üç gün arandı
O da yaşıyordu bizim ellerde
Kör Hüsöğün bir geçisi ölmüştü
Karali de leşi peğde görmüştü
Arakıyı ısmarladı Hökkeş’e
Mırdar geçi meze oldu herkese
Üzülmüştü naylon teşte harara
Otoğ’a gitti ki köye bağıra
Elöğ bibi seni mevla kayıra
O da yaşıyordu bizim ellerde
Deşti’nin derdini deşme konuşmaz
Çağırmazsan hiç sofraya yanaşmaz
Hiç kimsenin bir şeyine karışmaz
O da yaşıyordu bizim ellerde
Kötü Hasan hiç de kötü değildi
Küçüklere saygı ile eğildi
Ölüm onun için kader değildi
O da yaşıyordu bizim ellerde
İcey emmi bana küsme yazamam
Sen ölmeden mezarını kazamam
Gidenleri yazdım kuralları bozamam
O hala yaşıyor bizim ellerde
Cancının bağına çocuklar dalmış
Korkudan yüreği ağzınz gelmiş
Gırbız yolunda da tüfeği takmış
O da yaşıyordu bizim ellerde
Halöğ kiğre görmez ama bilirdi
Geleni gideni sesten tanırdı
İnsanları kiğre diye anardı
O da yaşıyordu bizim ellerde
Kıloğ Mamoğ at araba sürerdi
Mama dağzam payton gibi binerdi
Yokuşlarda ikisi de inerdi
Onlar da yaşadı bizim ellerde
Vahap Taş’ın sohbetleri bal olur
Dayanamaz insanın gözleri dolur
Üzüldüğün bilse hep rengi solur
O da yaşıyordu bizim ellerde
Fatöğce Zompoğa şoğra bişirmiş
Zompoğ üç kaşıkta hemen bitirmiş
Şoğradaki daşlar dişin düşürmüş
Onlar da yaşadı bizim ellerde
Müğecir’e bostan yarıya verdik
Olan karpuzların hepsini deldik
Herkese anlattık günlerce güldük
O da yaşıyordu bizim ellerde
Efendim ocağa gelmiş oturmuş
Deli Zeynep ataşa bir tavuk koymuş
Tavuk pişmeyince kart eşşek olmuş
O da yaşıyordu bizim ellerde
Köylüler Şeröğ’ü sığırcı tutmuş
Şeröğ’de birini yöğmiye tutmuş
Saka olmuş harkta sular kurumuş
O da yaşıyordu bizim ellerde
Kürt Mamoğun ticareti meşhurdu
Karı yoktu bereketi taşardı
Köylülerde pazarlığa şaşardı
O da yaşıyordu bizim ellerde
Gıbı dilin katlar bizi döverdi
Problemi çözünce de överdi
Aritmetik sonra şarap severdi
O da yaşıyordu bizim ellerde
Kemal Hasan Öztaş şarap içerdi
Sonra gidip eğdamına sıçardı
Bekir’in kızı da ona sıçardı
O da yaşıyordu bizim ellerde
Laplap’ın nohdu armıtta biter
Eğer çalamazsak burunda tüter
Çalmak kolay değil tarlada yatar
O da yaşıyordu bizim ellerde
Hüssü kiğre yeleğini giyerdi
Zinciri de köstekliye uyardı
Duymazsada her bir şeyi bilirdi
O da yaşıyordu bizim ellerde
Bu ellerde bir de CUCUK(Kutlu) yaşardı
Nerde düğün, ölü hemen koşardı
Türkü, ağıt söyledikçe coşardı
O da yaşıyordu bizim ellerde
Atilla Özgül’üm hepsi bitmedi
Ölseler de yüreklerden gitmedi
Adları saymaya gücüm yetmedi
Hepsi de yaşadı bizim ellerde
Hepsini saygı ile anıyorum ruhunuz şad olsun aramızdan ayrılan sevgili Karacalı büyüklerim.
Atilla Özgül